Muzobox deel 2

Dit is dan mijn uiteindelijke muzo-box geworden. Het verhaal erachter:

Toen ik in de opleiding kwam, dacht ik van mezelf dat ik alles wist over muzo. Niet dus. Ik stond in het muzo-bos voor een gigantisch obstakel. Ik geraakte maar niet in de muzo-boom. Hoe hoog ik ook sprong. De lectoren zagen me sukkelen en boden me een laddertje aan. Zo kon ik naar de eerste tak klimmen en zo mijn reis verder zetten. Het is niet omdat ik al in de boom geraakt ben, dat ik meteen de weg naar boven al wist. Regelmatig raakte ik verdwaalt in de takken, en iedere keer moest ik terug op mijn stappen komen, trial and error. Uiteindelijk na lang zoeken en proberen vond ik soms toch een juiste weg. Via deze weg klom ik helemaal tot bovenaan, waar de mooie bloesems te vinden zijn, de mooie activiteiten. Nu ik de top van de boom bereikt had, kon ik kijken over het hele muzo-bos. Bijna alle ideeën die ik daar zie vliegen, kan ik nu omzetten tot mooie bloesems. Nu kan ik heen en weer klimmen in de boom en vind ik zelfs de schommel, waar ik met veel plezier over de ideeën nadenk. Het muzisch denken is een plezier geworden. 

Het muzo-bos is een vrij kleurloze, onafgemaakte plek. Enkel de bloesems hebben hun mooie roze kleur mogen behouden. Het bos heeft hiervoor gekozen omdat het proces van de tocht, veel belangrijker is dan het product. 

Liefs,

Elke

ABC door Club 174

Gisteren kregen de studenten met IP club 174 een halve dag de tijd om in het ABC een workshop voor te bereiden. Via deze workshop zouden we de andere studenten moeten rondleiden in het ABC. Linsey en ik kozen voor de textiel verdieping. Met textiel hebben we zelf nog niet zoveel gewerkt dus we kozen dit om onszelf ook een beetje uit te dagen. We hadden onze workshop zo ineen gestoken dat de studenten de hele verdieping van binnen en vanbuiten leerden kennen. Ze mochten snuffelen in alle kasten en boeken om inspiratie op te doen om zichzelf 'mooi' te maken.

Als er iemand bezwaar heeft tegen het feit dat zijn of haar foto op mijn blog staat, dan geeft deze maar een seintje en haal ik hem er onmiddellijk af.

Het MAS

Samen met mijn vriend ben ik een aantal weken geleden naar het MAS in Antwerpen geweest. MAS staat voor het Museum Aan de Stroom. In dit reusachtig prachtige gebouw kun je allerlei marine materiaal bewonderen uit Antwerpen, de stad aan de stroom. Het MAS telt 10 verdiepingen waarin je steeds ietsje meer over 'het stad' te weten kunt komen. Daarnaast heb ik er ook nog prachtige dingen gezien die niet zoveel met het maritieme te maken hebben. Zoals dit glas-kunstwerk.

Dag 3: Awards

Tijdens dag 3 was het tijd om onze workshops uit te testen op een levend publiek. Deze konden er wat van hoor! Geen woord hebben ze gezegd. Er was zelfs een kindje dat niet durfde te hoesten uit schrik om de stilte te verbreken, wat een schat!

Na de workshop was het aan de kinderen om zelf een toonmoment in elkaar te flansen met als basis alles wat ze geleerd hebben in de drie workshops. Ons groepje deed het goed. Na wat stuntelen en treuzelen kwamen ze uiteindelijk tot een zeer muzische voorstelling. Na het bekijken van de verschillende voorstellingen was het tijd om afscheid te nemen en de boel netjes op te ruimen.

's Avonds kregen we zelf nog een workshop rond media. Met een Ipad 4 in de aanslag maakte ik samen met Carola en Linsey een grappige videoclip op een nummer van the Police. Hopelijk krijg ik het filmpje snel doorgestuurd, dan kunnen jullie meegenieten. En geloof me, genieten zul je doen!

Daarna was het tijd voor een awardshow voor muzische kortfilms. Veel muzische filmpjes hebben de revue gepasseerd, maar dit filmpje pakte me toch het meeste. Prachtige stemmen en ongelofelijk goed samengewerkt! Hier gaat mijn hartje werkelijk waar sneller van kloppen.

Daarna was het tijd voor een emotionele hulde aan mevrouw Ivens. Het was in één woord prachtig. Heel indrukwekkend. 

Liefs,

 Elke

Dworp dag 2: Sssst!

Tijdens dag 2 van onze muzostage was het aan ons om een workshop voor te bereiden. 's Ochtends werden we op een ludieke manier in 3 grote groepen gedeeld. Deze groepen werden onderling nog eens verdeelt in 4 deelgroepen. We hadden een deelgroep rond bewegingsexpressie, één rond beeld, één rond muziek en een organisatiegroep. De enige regel waar we ons aan moeten houden is dat het rond de theatervoorstelling van Barbie-rama moet gaan. De workshops zouden de volgende dag worden gegeven aan een groepje van 11 kinderen met een leeftijd van 9 à 12 jaar.

Samen met Nina, Vanessa, Jutta en Anne-Sophie staken we een zeer muzische workshop ineen. Een stille muzische workshop wel te verstaan want tijdens onze hele workshop werd er geen woord gezegd. We werkten de gehele tijd rond ritmes. Verschillende ritmes trommelen op je lichaam. Met je handen, je ellebogen, je voeten, je vingers, ... In het tweede deel van onze workshop mochten de kinderen allemaal een 'instrument' uitkiezen. Dingen waar ze uit konden kiezen waren: bezemstelen, servetjes, papier, lepels, veger en blik, takken, pennen, ... Kortom, allemaal materiaal waar je op het eerste zicht niet veel mee kunt doen maar eigenlijk verschillende geluiden uit kunt krijgen.  Uiteindelijk kwamen tot de clue van ons verhaal: de poppenstoet. Omdat de poppen geen muzikanten genoeg vonden waren ze versteent. Dankzij de kinderen waren er genoeg muzikanten om een poppenstoet mee te maken.

De uitwerking met de kinderen was subliem! Iedereen deed heel enthousiast mee en niemand heeft een woord gezegd.

Onze ruimte was vrij kaal. Daarom hadden we het donker gemaakt en 2 spots op de muren geplaatst. Tijdens het voorbereiden van de workshop hebben we ons nog lichtjes geamuseerd met het maken van een schaduwspel. De foto's zijn niet zo duidelijk, maar ik hoop snel mooie foto's te krijgen van Nina.

 Op deze foto zie je Vanessa.

Dworp dag 1: Lang, heel lang geleden

Als een soort afsluiter van de moduele muzische school gingen we met het hele 3de jaar op creastage naar Dworp. Dworp is een vormingcentrum om je muzische capaciteiten te exploreren en te verbeteren. In het 1ste jaar van de opleiding zijn we hier ook al eens op creastage geweest. Toen werden we in een soort muzische bad gedoopt waarin we kennis maakten met verschillende leuke oefeningen om zelf te gebruiken in de klas.

Deze keer was het aan ons om anderen in een muzisch bad te dopen. 

Bijna direct na onze aankomst kregen we een theatervoorstelling voorgeschoteld. Barbie-rama door Theater Tieret. In dit toneelstuk werden verschillende sprookjes op een leuke manier met poppen gespeeld door de sprookjessprokkelaar. Iedere sprookjesfiguur had, heel toepasselijk, de naam 'Barbie'. 

Foto met dank aan: Bart Decoster

Muzo-box

Één van de taken die we voor de module muzische school gekregen hebben, was het maken van een muzo-box. Deze box moet jouw persoonlijke muzische groei weergeven. 

Kerstmis in Portugal

Zoals jullie misschien wel of niet weten, vertrek ik binnen 2 maanden (op 1 maart om precies te zijn) voor 3 maanden naar Beja in Portugal. Hiervoor volg ik iedere vrijdagavond Portugese les. Afgelopen vrijdag hielden we een klein kerstfeestje. Onze lesgeefster, Daniela, had speciale Portugese taart meegebracht, bolo rei genaamd. In deze taart zit heel veel gedroogd fruit. Omdat ik ziek was heb ik helaas maar een klein stukje kunnen proeven. Ik moet toegeven dat het niet echt mijn ding is, maar de andere cursisten vonden het heel lekker.

Spirited Away

Vandaag had ik een halve dag vrij. Heerlijk, eventjes tijd om te genieten van een leuke film. Ik keek  千と千尋の神隠し of Sen to Chihiro no kamikakushi of De reis van Chihiro of Spirited Away. En ik kan je vertellen, het blies me van m'n sokken. Echt zo prachtig was het! 

Zoals je al kunt raden, is dit geen gewone mainstream tekenfilm. Het is namelijk een Japanse animatiefilm. De eerste die ik ooit gezien heb, en ik moet zeggen dat het me best wel bevalt. Het is prachtig getekend en de mooie kleuren geven een mysterieus gevoel aan de hele prent. De film uit 2001, geregisseerd door Hayao Miyazaki, is ondertussen wereldberoemd geworden. In 2003 won Spirited Away een Academy Award voor Beste Geanimeerde Film, en dit is slecht een onderdeel van de vele prijzen die de film op zijn naam heeft. 

Handen en voetenkunst deel 2

Herinner je je nog mijn vorige post over handen en voetenkunst? Ik bedoel dan vooral die olifant van de kunstenaar Guido Daniele. Wel, vandaag hebben we daar in de klas, heel toevallig, nog veel meer rond gezien. Niet echt iets over deze kunstenaar maar wel over handen en wat je ermee kunt doen.
In een reclamecampagne voor de telefoon at&t (zelf nog nooit van gehoord maar dat doet er niet zoveel toe) worden handen op een heel kunstzinnige manier ingezet. De reclameboodschap luidt: 'Works in over 200 countries, like ...'
Deze reclamecampagne ziet dingen in handen waar ik zelf nog nooit aan heb gedacht.


Wijzelf kregen de opdracht om eerst eens aandacht te kijken en daarna (het leuke gedeelte) zelf de verschillende poses proberen na te doen. Het is ingewikkelder dan het lijkt!